Nederlandse Traditie Vereniging Seedorf e. V.

Trouwe bezoekers van de koffieochtenden op Klein Seedorf

Geschreven door werkgroep C & I

Na het beëindigen van het Lyceum in Dordrecht werkte Jack van Namen een jaar bij de Gasunie om geld bij elkaar te krijgen voor zijn reis naar Israël. Vanuit Israël vertrok hij via Eilat naar Japan om vervolgens weer verder te reizen naar Singapore, India en Turkije. In Turkije ontving hij het bericht dat hij voor het vervullen van zijn dienstplicht moest opkomen.

Na zijn opleiding als NBC-specialist (nucleair/biologisch/chemisch) kwam Jack van Namen naar Seedorf: hier verrichte hij zijn dienst aanvankelijk als voorlichter en opleider daarna werkte hij als studiebegeleider in het studiecentrum bij de toenmalige WZZ.
Hij trouwde een Duitse vrouw en bleef "dus" na zijn dienstperiode in Duitsland hangen. Werkte in de houtindustrie, daarna als freelance medewerker voor de internationale filmindustrie, toen weer in het hout. In 1998 werd hij agrarisch adviseur en vertelde boeren hoe zij melkzuurbacteriën moesten inzetten in de gras- en maïssilo's. In 2003 werd hij door een ziekte arbeidsongeschikt en hij houdt zich nu bezig met zijn hobby: horloges verzamelen.

De link van de ene Jack naar de andere is de Stichting "Hope", waarvan Jack van Namen ongeveer 15 jaar penningmeester is geweest. Deze stichting is opgezet door dokter Jack van den Engh.

Jack van den Engh werd in 1974 als hoofd Geneeskundige Dienst in Seedorf werd geplaatst, helemaal tegen zijn zin, want zijn liefde lag bij de huisartsenij. Hoe gelukkig was hij toen hij de Poli in het vizier kreeg. Die Poli maakte de plaatsing in Seedorf helemaal goed. In zijn tijd kon er op de Poli bevallen worden en hij was de voorloper van de officiële schoolartsendienst. In 1983 promoveerde hij tot doctor in de geneeskunde over het onderwerp "Het Nederlandse militaire gezin in West-Duitsland".

Jack heeft veel gewerkt voor o.a. voor de Liga van het Rode Kruis in Geneva en voor de VN in bijv. Somalie, Bangladesh, Nicaragua, Nigeria en Peru. Hij werd, na zijn dienstperiode, door de Nederlandse Lepra Stichting naar Uganda uitgezonden waar hij vier jaar in een 200 bedden ziekenhuis werkte. Allemaal missies die niet zonder gevaar waren en waar hij heel veel ervaring en kennis heeft opgedaan die hij kon gebruiken toen hij de stichting "Hope" in het leven riep.

"Hope" werd in 1987 opgericht. Ik herinner mij de slogan die toen gevoerd werd: "geef die mensen een hengel in plaats van een vis". Onder dat motto werkt "Hope" nog steeds. Men houdt zich bezig met weduwen, wezen, adoptie, opleidingen, een fietsenproject enz. enz. Was het in eerste instantie Oeganda waar men bezig was, zo zijn er later projecten in India bijgekomen. In totaal heeft HOPE 29 projecten kunnen afsluiten en steunt momenteel zes projecten in India en Uganda. Een wereld van verschil tussen de culturen en ook weer een uitdaging voor "Hope" om deze culturen recht te doen. Inmiddels zijn er "dependances" van "Hope" in Nederlands (Dutch Hope International) en in Zwitserland (Swiss Hope International).

ls Jack van den Engh begint te vertellen uit zijn rijke verleden, dan vliegt de tijd voorbij. En het is altijd interessant wat hij te melden heeft. Ik besluit dit verhaaltje met een uitspraak van Jack van den Engh: "zolang er vrijwilligers zijn die het clubhuis open houden, zal ik proberen om ook aanwezig te zijn. Die mensen moeten er niet voor niets staan." Waarvan acte.