Nederlandse Traditie Vereniging Seedorf e. V.

Kerstdiner

Geschreven door Wekgroep C & I

©A. Lohof
Proloog

Dat waren nog eens tijden, toen er nog maar één Sinterklaas en één Kerstman bestond. Die tijden zijn echter veranderd. De bevolking is toegenomen, en dat maakte een uitbreiding van het aantal Kerstmannen noodzakelijk. In Zeven, waar vroeger maar één Kerstman was, verschenen door de invloed van de inmiddels vertrokken soldaten ook weer een paar Sinterklazen. Zelfs in de stad liet zich dezer dagen eentje helemaal officieel, met zwarte pieten en al, zien. Een paar van hen beklommen zelfs de toren van het raadhuis! Tegen die tijd waren er echter ook al de eerste Kerstmannen in de stad. In het begin waren ze nog van chocolade, maar weldra ook, zonder dat het opviel, in menselijke kledij. Op een open kruising vond zelfs een ongeval plaats, waarbij niet alleen flinke materiële schade ontstond, maar ook twee heiligen van beide categorieën het op gehavende baarden, mutsen en mantels kwam te staan. Het was allemaal niet zo erg belangrijk, ware het niet dat de Duitse politie veel te laat ter plaatse was, er veel kinderen zich onder de toeschouwers bevonden en de beide heiligen zich midden op straat flink in de haren vlogen. Gelukkig kreeg de krant er geen wind van en kon niemand erover lezen. Dat was maar goed ook, want de reputatie van de heiligen zou er danig door geleden hebben. Toch ontstond er ondanks dat ze familie van elkaar, heilig zijn en dezelfde naam hebben, door het voorval een wat kille verhouding  tussen hen, maar gelukkig hebben de meeste mensen daar niets van gemerkt. Wel had de economie, de financiële crisis, de globalisering of het naburige Nederland tot gevolg dat de Kerstmannen steeds vroeger verschenen en de wegen van de heiligen zich steeds vaker kruisten.

Toen vlak voor 5 december een paar Sinterklazen in een café aan het uitrusten waren, de benen strekten en de oude botten een beetje wilden opwarmen, de schimmels op de parkeerplaats de voerzak voor hadden en de staven in een hoek gezet waren, toen kwamen er ineens een stuk of wat Kerstmannen binnen en ontwikkelde zich het volgende gesprek:

 S- Wat  komen jullie hier doen? Jullie hebben hier niets te zoeken. Jullie zijn veel te vroeg!

K- Das versteht ihr nicht. Es ist Vorweihnachtszeit und dann sind wir längst aktiv. Notgedrungen.

S- Noodgedwongen. Dat is toch niet waar, man!

K- Ihr habt nur die wenigen Niederländer zu versorgen. Wir haben die ganze Stadt und umzu am Hals So was kostet Zeit!

S- Maar wat wij doen kost meer moeite. Wij moeten de daken op. Denken jullie dat daar lol aan is met dit weer? En kijk nou es naar jullie cadeautjestafel. Een fluitje van een cent is dat. Bij ons moet alles door de schoorsteen!

K- Wozu habt ihr denn eure Zwarte Pieten. Das sind doch Spezialisten auf dem Gebiet, oder?

S- De meeste huizen hebben tegenwoordig centrale verwarming. Heb je daar wel eens over nagedacht? Bovendien hoort er bij elk cadeautje een passend persoonlijk gedicht. Daar moet je uitgebreid onderzoek voor doen. Databescherming, dat ken je toch….

K. Daher seid ihr mit so vielen. Es wimmelt ja nur so von Nikoläusen in der Stadt

S- Bemoei jij je nou maar met je eigen zaken!

K- Ist ja gut. Der Parkplatz steht übrigens voller Gäule und Stöcke. Für ein Rentier ist kein Platz mehr. Eine schöne Bescherung!

S- Hoor es even, collega. Dat zijn geen stokken, maar eerwaardige bisschoppelijke staven. En wat jij knollen noemt, zijn edele viervoeters, die bovendien over bijzondere vliegcapaciteiten beschikken. En wat die rendieren betreft. Is het Moor niet groot genoeg?

K-Das sieht euch ähnlich. Nur an das eigene Wohlsein denken. Wo bleibt die Nächstenliebe?

S- Wij zien dat nu een keer anders. De kerstgedachte ligt ons niet zo. Wij vieren liever onze eigen verjaardag!

K-.   Typisch ist das.

Op dat moment schijnt het gesprek wat luider geworden en wat uit de hand gelopen te zijn, terwijl –en dat is meestal zo- het niveau bedenkelijk zonk.

De religie begon een strijdpunt te worden en iedereen weet, dat tolerantie daarbij altijd  ver te zoeken is. De Kerstmannen verweten de sinterklazen ook, dat ze met hun zware paarden de daken beschadigden, zonder voor de kosten op te komen. Verder is het mogelijk dat er hier en daar wat taalproblemen waren. Niet iedere Kerstman verstaat Nederlands en ook de Sinterklazen beheersen de Duitse taal vaak gebrekkig.

Het is niet meer na te gaan, wie het eerst handtastelijk werd. Vast staat, dat er plotseling mutsen en mijters door de lucht vlogen, belletjes onder de voet raakten, mantels gescheurd en baarden gehavend werden. Dat er ineens kreten geslaakt en uitdrukkingen gebezigd werden, die noch met de 5-12 , noch met de kerstgedachten overeenkwamen.

Ongeveer tegen dezelfde tijd hadden zich in een zijkamertje –op wat lager niveau natuurlijk- de zwarte pieten verzameld. De meesten hadden het verschrikkelijk koud, zaten vlak bij de verwarming en waren over hun ervaringen van de laatste koude nachten aan het klagen. De kinderen  kregen steeds meer wensen en wilden steeds duurdere dingen hebben. Ze hadden problemen om een computer door de schoorsteen te wurgen. En dan die  ontevreden typen, die alles al hadden maar toch steeds meer wilden. Bovendien was het voorgekomen, dat een bescheiden meisje, dat haar schoentje buiten gezet had, de volgende morgen helemaal geen schoentje meer had. Schoentje en  wortel en hooi waren gewoon gestolen!

Ze hadden het er zo druk over, dat ze de eerste Ruprechten, die grommend binnenkwamen eerst heel niet in de gaten hadden. Pas toen die uitgebreid bij de tapkast gingen zitten, begonnen ze ze met verontruste, verwonderde, maar ook nieuwsgierige blikken te bekijken.

 Gesprek onder Zwarte Pieten

 ZP1- Zeg es, wat zijn dat voor rare kerels?

ZP2- Tjonge, wat zien die eruit zeg. Kijk es naar die haren en die stoppelbaarden en dan die kleren!

ZP3- Ze lopen ook zo gek en kijken zo vreemd!

ZP1- Zouden dat Duitsers zijn?

ZP2- Ze horen bij die Kerstmannen. Knechten of zo. Of helpers.

ZP 3. Mooie helpers zijn dat. En dat moeten onze concurrenten zijn?

ZP1- We moeten ze wel serieus nemen, hoor!

ZP2- Hoe kunnen die nou een dak op komen, man. Dat krijgen die onhandige knullen toch nooit voor mekaar?

ZP 1- Het zijn echte lomperds. Kijk toch eens. Ze stoten overal tegen aan. Ho, daar slaat er eentje zijn bierglas om!

 (luid gelach)

 R1- Ist was?

ZP1- Wij hadden het er net over, dat jullie bier drinken.

R1- Und darüber lacht ihr. Ihr trinkt doch auch euer spanisches Gesöff!

ZP1- Wat zeg je me daar?

R1- Ihr versteht wohl kein Deutsch, was?

ZP!- Wij drinken een heerlijke Rioja, maar met mate.

R1- Und wir trinken reines deutsches Bier in Maßen.

R2- Warum habt ihr so komische Kleider an. Südländer wohl, was?

R1- Neger sind es, Richtige Neger. Bist du blind oder was!

R2- Was habt ihr hier eigentlich zu suchen?

ZP1- Wij zijn al eeuwenlang erkende Sinterklaashelpers, hoor.

R1- Sinterklaas? Wat Sinterklaas?

ZP1- Sankt Nikolaus heet dat in het Duits!

R1-. Du spinnst wohl! Unser Chef heißt Nikolaus. Vom hohen Himmel kommt er her. Damit ihr Bescheid wisst.

ZP1- Door de lucht, zeg je. Kan hij dan vliegen?

R2- Er nicht, aber unsere Rentiere!

ZP1- Belachelijk, jongen, Vliegende rendieren!

R1- Und was ist mit euren Schimmeln?

ZP2- Vliegende paarden  zijn er altijd al geweest. Nog nooit van Pegasus gehoord zeker?

ZP1- Wat heb ik je gezegd. Geen notie van cultuur!

Epiloog

De discussie tussen de zo verschillende helpers, die tot op dat moment nog tamelijk vredig was verlopen, werd plotseling door geschreeuw, gerinkel en andere vreemde geluiden uit de hoofdkamer verstoord. Na de eerste verlammende schrikseconden kregen ze in de gaten, wat er aan de hand was, grepen hun roes en stokken en renden hun chefs te hulp. Meteen heerste er een complete chaos. Het schandaal nam zijn loop.

Korte tijd daarna kwam de politie, ontruimde het café, laadde een paar gehavende heiligen, tezamen met een aantal aangeschoten Ruprechten in hun wagen en legden beslag op allerlei bewijsmateriaal.

 De volgende dag al vond er op een geheime plek tussen twee hoge vertegenwoordigers uit het heilige leven een vergadering plaats. Om de schade zoveel mogelijk te beperken besloten ze het volgende:

1. net doen alsof er niets gebeurd is
2. de goede verhouding tussen de heiligen ondanks alles  vestigen
3. de vechtpartij en de naam van het café geheim  houden
4. de vechtersbazen geen straf  geven en het in beslag genomen materiaal, zoals paarden, roes, bellen enzovoort aan de rechtmatige bezitters terug  geven
5. het volgende jaar geduldig af  wachten.

©A. Lohof