4-mei-2017

Geschreven door C & I

Een gedicht van Isa Haberlink.
Toen zij dit schreef was ze 14 jaar oud.

Het blijft maar komen
Het is ons verteld, zoals de zee zo veelzijdig 
Goed of kwaad, hoe je het ook bekijkt
Wij weten wat jij hebt gedaan
Maar wat als, wat als wij daar hadden gezeten
Hadden wij het dan ook zo gedaan
Zoveel vragen voor je, maar het kan niet meer
Ik kan ze niet meer stellen, het heeft nooit gekund
Maar wat als, wat als het had gekund
Had ik dat dan gedaan, had ik dat gewild
Wat als mijn vragen beantwoord zouden zijn
Zou ik dan teleurgesteld zijn, of juist niet
Steeds meer vragen, ze blijven maar komen
Net als de duinen maar blijven groeien 
Het blijft maar komen
©Isa Haberlink

Waarschijnlijk hebben, net als mijn ouders, ook uw ouders weinig verteld over hun ervaringen tijdens de tweede wereldoorlog.
Te vers, te kortgeleden gebeurd.
Maar als na-oorlogs kind, geboren onder de rook van Rotterdam, vertelde mijn moeder in de meidagen altijd over de bommenwerpers, die laag overvlogen, op weg naar Rotterdam. Haar oudste zuster woonde in Rotterdam.

Het zijn niet alleen de slachtoffers in Rotterdam die wij vanavond gedenken.

En om met de woorden te spreken van scholier Teun Schoemaker 

Vrijheid

Ik kan nooit genoeg begrijpen
Hoeveel verdriet er was
Ik kan nooit genoeg meeleven
Voor al het leed wat er toen was
Donkere tijden en tijden van angst
Dictatuur is een roofdier en het volk de vangst
Mensen leven in onzekerheid
Ze waren hier niet op voorbereid
Na al de verschrikking
Zijn er jaren voorbij
Maar we herdenken nog steeds
Hoe dankbaar we zijn.
©Teun Schoemaker

Op 4 mei herdenken wij allen - burgers en militairen - die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld, zijn omgekomen of vermoord,  sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, en daarna in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.

Alle herinneringen daaraan komen samen op 4 mei.
Om 8 uur is het overal in Nederland twee minuten stil en ook hier.

Twee minuten, waarin we ons realiseren dat we hier in vrijheid twee minuten stil kunnen en mogen zijn.

Wij doen dat in blijvende dankbaarheid  jegens allen, die waar ook ter wereld hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.