Nederlandse Traditie Vereniging Seedorf e. V.

Fiësta Latin Americano

Geschreven door A. Lohof

Brasil, Brasil.

Vol verwachting zaten de eerste gasten al voor vijf uur onder het genot van Zuidamerikaans aandoende klanken op het welkomsdrankje te wachten. Het zag er allemaal erg veelbelovend uit.
Het bestuur en hun helpers hadden een perfekte ambiance geschapen, waarin de gasten zich wel thuis moesten voelen. En dat was ook zo. Toen ongeveer tachtig mensen waren gearriveerd opende Theo op zijn eigen humoristische wijze de avond en sprong daarna pardoes met kleren en al het bad in. Dat was voor sommigen even schrikken, maar bij de meesten leidde dat tot grote hilariteit. Helemaal spontaan was dat natuurlijk niet, want binnen de kortste keren verscheen hij weer in droge kleren.
Als vanouds bleek er een levendigebelangstelling voor "de bar" te bestaan. Hele trossen vijfig- en meerplussers stonden zich daarvoor aan de verleidelijkerondingen van al die mooie flessen te vergapen. Sommigen waren er niet weg te branden. Wat natuurlijk ook aan Henk gelegen heeft, die zich bij voorkeur ook in de buurt van die rondingen ophield.
Iedereen was inmiddels van een oranje of anders gekleurde halsband voorzien en kon drinken, wat en zoveel hij wilde. Zoiets is altijd prettig en doet de stemming goed.
Het was allemaal wel niet zoals vroeger, maar het gezamenlijke verleden schept banden, connects people, om in moderne termen te blijven. De vele aperietiefjes zorgden voor een gezonde honger, die tegen half negen gestild werd door Siegfried, de Braziliaan, met z'n helpers. De aankondiging, dat we een beetje bescheiden moesten opscheppen, opdat -u weet wel hoe dat gaat bij een buffet- iedereen aan de bak komt, bleek overbodig te zijn. Wel nam een enkeling toch meteenhet bord boordevolmaar dat kon er gelukkig af.

Na dat voortreffelijke Braziliaanse eten, dat bestond uit lekker gegrild vlees van Duitse koeien, varkens, kippen en uitstekende salades, was het wachten op de Brasilband, die het dansgedeelte van de avond zou verzorgen. Vooral de dames keken er verlangend naar uit, konden het maar nauwelijks afwachten en begonnen maar vast een beetje.
Overigens inde vergeefse hoop de mannen mee te krijgen. Die wilden natuurlijk op de echte band wachten, die maar steeds niet kwam. Theo moest tenslotte meedelen, dat die verstek liet gaan. Hij wist ook niet waarom.
Henk draalde niet langer en begon met verve de Limbodans in te leiden. Hij joeg het gros van de moedige deelnemers meedogenloos onder de limbostok door, wat tenslotte Gar en Arthur de overwinnig opleverde, terwijl de echte zege natuurlijk aan de allerkleinsten toekwam, die daarmee allemaal een colaatje verdienden.

Henk werd als dank voor het aangenaam bezigzijn door een paar enthousiastelingen met zo'n geweld het bad in gegooid, dat een van de solarlampjes door de ontstane tsoenami uit het water gespoeld werd. Even dacht men later, dat het originele ding gestolen was. Gelukkig vonden ze het later brandend tussen de bosjes.

Het was allemaal erg gezellig. Toen de verlichtig werd ontstokenen de vuurpotten brandden onstond er een feeerieke sfeer, met palmen en al, dieaan oude tijden herinnerde. Toch begon het voor velen te laat te worden. Vroeger, toen ze nog ver onder de vijftig waren, was dat anders. Toen bleven ze tot ver in de kleine uurtjes. Nu dropen ze de een na de ander af en lieten het zeer geslaagde feest uitgaan, zoals de vuurpotten later op de avond.

Albert Lohof